Yalnızların Evi

YALNIZLIK VURDU YİNE Yalnızlık vurdu yine… Duvarlar arkadaş olmuşken şarkıma, ölüme bile cesaret edemeyecek kadar çaresizim bu dünyada… Sevenler varmış beni, nasıl bencil olurmuşum bu kadar… Ama bilmezler, can yapayalnız, her dakikada biraz daha ölüyor, bilmezler…! Can, sürünüyor…! Dudaklarım arasında bir şarkı… Sana vasiyetimdi hatırlarsın belki… ‘İşte gidiyorum Bir şey demeden, arkamı dönmeden, şikayet etmeden, Hiçbir şey almadan, vermeden Yol ayrılmış gidiyorum…’ Yol ayrılmış… Gidiyorum… ‘Ne küslük var, ne pişmanlık kalbimde Yürüyorum sanki senin yanında. Sesin uzaklaşır her bir adımda Ayak izi kalmadan gidiyorum…’ Küslük de yok, pişmanlık da yok… Gitmek istiyorum sadece, çok uzaklara hiç tanımadığım bir dünyaya… Kurduğum hayaller yaşatıyor beni, her şeye inat saklıyorum başucumda, can veriyorum onlara… Tertemiz duygularıma… Kirlenmiş bu dünyada… Düşünüyorum bir şarkı arasında… Ne istedim bu dünyada… Ne istedim de fazla geldi bana? Cevap bulamıyorum, herkes kadar az, herkes kadar çoktu isteklerim hani derler ya en az herkes ben kadardı, bense herkes kadardım… Bak yarım kaldım, düşüncelere daldım, sana sevdalandım yine bu şarkıda… Hayata ısmarladım bir küçük can. Düşlerimi sana emanet ettim, umutlarımı da… Belki ölürüm bu akşam, belki yaşamaya devam ederim… Sanma aşk acısından yazıyorum bunları. Hayata küsmüşüm biraz, karamsar cümlelerim, çünkü tükenmiş benliğim, nefes alırken zor geliyor yaşamak, her nefes alışımda yaklaşıyorum biraz daha… Bilir misin sen, zorla gülmeyi… Bilir misin içinde boğulan hıçkırıklar arasında yaşamayı… Bilir misin her gün biraz daha erimeyi… Sevdaya küsmeyi… Bilemezsin elbet, bilmeni de istemem. Öyle acıdır ki yaşam bu anlattıklarım arasında… Öyle zordur ki … Bak uğraşmıyorum kelimelerim süslü olsun diye, kaygısız yazıyorum tüm duyguları anlasın az da olsa insanlar beni diye… Belki o zaman yargılamazlar satırlarımı… Dirhem dirhem bitiriyorum sayfayı, tel tel örüyorum yalnızlığımı, yaklaşmasın istiyorum kimse dünyama, saklanıyorum gecenin arkasına… Bin ben (!) var ruhumda… Çelişkiyle dolmuş hayatım… Çaktırmıyorum kendime bile… Fazla uzun yazamayacağım, gözümdeki yaşlar engel olacak sanırım… Ellerim de titriyor zaten… Gideyim en iyisi ben… Şarkıda ki gibi küsmeden, pişman olmadan… Gideyim yine ben… Dedim ya sorun sen de bile değil… Yalnızlık vurdu yine… Duvarlar arkadaş olmuşken şarkıma, ölüme bile cesaret edemeyecek kadar çaresizim bu dünyada…